Sánchez en Feijóo verwijten elkaar dat hun bondgenootschappen niet sterk genoeg zijn om “de toekomst van de wereld” het hoofd te bieden
Het Spaanse Congres van Afgevaardigden heeft nog niet besloten wanneer er een groot debat zal worden gehouden over de oorlog in Oekraïne en de nieuwe wereldorde die Donald Trump eenzijdig heeft herdefinieerd . De leiders van de twee grootste partijen in Spanje hebben echter wel gezinspeeld op een aperitief op woensdag. Een hint om een idee te geven van wat u kunt verwachten. De leider van de oppositie, Alberto Núñez Feijóo, vroeg de president, Pedro Sánchez, uiteindelijk tijdens de wekelijkse controlesessie of de regering de “geschikte” was in de huidige situatie en hij verweet hem dat hij zichzelf, met de partners die hij heeft, toeliet hem en zijn stemmen te minachten terwijl “de wereld haar toekomst kiest”. In zijn antwoord nam Sánchez zijn toevlucht tot een ‘abstractie’ toen hij Feijóo vroeg of hij er na de laatste verkiezingen daadwerkelijk in geslaagd zou zijn om in een coalitie met Vox en met de ultra-leider Santiago Abascal als vicepresident te regeren: ‘Er is geen vergelijking mogelijk tussen zijn potentiële coalitieregering en deze.’ Het debat over de nieuwe wereldorde zal moeten wachten.
De regering weet ook niet wanneer het gepast is om een zitting in het Lagerhuis te openen om de deelname van Spanje en de Europese Unie aan deze crisis te bespreken, hoe om te gaan met de herboren Trump en wat er moet gebeuren, of wanneer de investeringen in veiligheid en defensie moeten worden verhoogd, in overeenstemming met de nieuwe eisen van de Verenigde Staten, de NAVO en onze partners. Het Uitvoerend Comité en de Socialistische Fractie beweren dat Sánchez zelf zal vragen om te verschijnen "wanneer hij iets concreets te zeggen heeft". De PP heeft, ondanks wat ze in het openbaar zegt, geen formeel verzoek ingediend om deze uitleg te eisen. Tijdens de controlesessies van de uitvoerende macht in het Congres blijven de PP-afgevaardigden strijden om manieren te vinden om de ministers te omzeilen die zij het meest in het nauw gedreven vinden door het lawaai van vermeende gevallen van corruptie of die het meest worden genoemd in lopende rechtszaken, met name die waarbij de familie van de president betrokken is of die voorkomen in een rapport of procedure in de zaak Koldo, de zaak Ábalos of de zaak PSOE . Hetzelfde gebeurde afgelopen woensdag, opnieuw met een sterke focus op de eerste vicevoorzitter, María Jesús Montero, die nu ook is bevestigd als secretaris-generaal van de Andalusische PSOE en de volgende kandidaat daarvan.
Feijóo wilde alles in zijn vraag stoppen. In de herziene verklaring werd al gewaarschuwd dat hij met de betreffende regering wilde verwijzen naar "nationalistische, separatistische, communistische en Sortu-Bildu"-partners. Maar hij concludeerde al snel dat met een tweede vicepresident, Yolanda Díaz, leider van Sumar, die tegen parlementaire initiatieven stemt die door de PSOE worden gesponsord (deze dinsdag om een hervorming van de Landwet te verwerpen ) en die de stemdiscipline schendt, er binnen en buiten Spanje een slecht imago ontstaat met een kabinet dat "geen staatsgevoel heeft of het vermogen om ons land te verdedigen." De PP-voorzitter gelooft ook dat de regering in dit internationale scenario niet vergiftigd moet worden door de vraag of ze “min of meer een vriend van Trump” is of de oppositie beledigt, omdat ze juist de steun moet zoeken van “de meerderheidspartij in het Congres en de Senaat” voor de vermeende stijging van de defensie-uitgaven die voorspeld wordt. En ten slotte, voordat hij hem verweet dat hij onderhevig was aan de “grillen van zijn pro-onafhankelijkheidspartners” en dat hij “het probleem voor alle Spanjaarden” was, concludeerde hij: “Terwijl de wereld haar toekomst definieert, is Sánchez alleen maar bezorgd over zijn eigen toekomst: nog wat meer tijd doorbrengen in het Moncloa-paleis”.
Sánchez verdedigde zich opnieuw met de gegevens van Spanje op economisch gebied en met de maatregelen die zijn toegepast om de verzorgingsstaat te verbeteren. Hij was geïnteresseerd in de vraag of de autonome regio's van de PP eindelijk de afwijzing door zouden voeren die Feijóo heeft opgelegd aan het voorstel om tot 83 miljard euro aan schulden kwijt te schelden die zijn ontstaan sinds de financiële crisis van 2008. Wat de internationale situatie betreft, greep hij terug op die vergelijkende abstractie van mogelijke coalitieregeringen. De leider van de PSOE gebruikte zijn verbeelding om de stelling te poneren dat als de PP en Vox bij de verkiezingen van 2023 hun stemmen hadden gecombineerd om te kunnen regeren, Feijóo nu in La Moncloa zou zitten en Santiago Abascal, de leider van extreemrechts, zijn vicepresident zou zijn en de persoon die verantwoordelijk zou zijn voor “het verdedigen van de Amerikaanse tarieven tegen Spanje”; De plaatsvervangend secretaris voor Institutionele Actie van de PP, Esteban González Pons, zou minister van Buitenlandse Zaken worden nadat hij Trump in een opiniestuk had gediskwalificeerd als een “oranje oger” en “mannetje van een roedel gorilla’s.” Sánchez concludeerde: “Er is geen vergelijking mogelijk tussen zijn potentiële coalitieregering en deze.” En hij riep Feijóo op om te stoppen met zichzelf af te schilderen en te breken met Vox, zoals de CDU na de recente verkiezingen in Duitsland met de ultra's heeft gedaan.
Het debat over de controle over het Congres draaide vervolgens om de poging van de PP om vicepresident Montero te omringen met een reeks beschuldigingen van allerlei aard om een verkiezingscampagne te beginnen en haar kandidatuur te ondermijnen om te kunnen concurreren met de populaire Juan Manuel Moreno voor de Junta de Andalucía. Van haar verleden als minister van Financiën tot de ERE-zaak, tot 97 belastingverhogingen, tot haar leugens en nu tot de kwijtschelding van de schulden van Catalonië, zonder de verplichtingen met de andere autonome regio's te vermelden.
Staande ovatie voor Aitor EstebanHet moment dat de woordvoerder van de PNV, Aitor Esteban, te zien kreeg, die al 20 jaar in het Congres zit en binnenkort zijn zetel zal opgeven om het voorzitterschap van de Euskadi Buru Batzar van zijn partij op zich te nemen, bood een uniek beeld van de Kamer. Esteban, die prijzen heeft gewonnen voor zijn welsprekendheid en de reputatie beleefd en gematigd te zijn, in plaats van Sánchez vragen te stellen, steunde hem in zijn overwegingen over “de geopolitieke dystopie” en “de plutocratie van de Verenigde Staten om schaamteloos alles te verdedigen” waar veel Europeanen al een eeuw tegen vechten. Het Baskische parlementslid prees het leiderschap dat Sánchez heeft getoond tussen Emmanuel Macron en Keir Starmer en eiste meer “concrete maatregelen” in de zaak van een “embryo van Europese Defensie zonder de Verenigde Staten”. En om zijn parlementaire termijn in Madrid af te sluiten, herhaalde hij een eis die hij al jaren aan alle Spaanse regeringen vraagt: dat zij een nieuwe wet op staatsgeheimen goedkeuren om een aantal historische documenten openbaar te maken. Sánchez meldde dat Spanje “goed gevestigd” is als een “participerend, gerespecteerd en bewonderd land” dat op drie assen bijdraagt aan vrede en veiligheid in Oekraïne, de Westelijke Jordaanoever en Brussel: “Europeanisme, multilateralisme en verdediging van het internationaal recht.”
Op dat moment stonden de afgevaardigden van de PSOE, Sumar, ERC en de Coalición Canaria op en gaven Esteban een staande ovatie toen hij vertrok, terwijl de afgevaardigden van Junts, Vox, EH Bildu, Podemos en de PP bleven zitten en sommigen van hen van de gelegenheid gebruik maakten om hem uit te lachen. Sánchez feliciteerde hem met zijn briljante redevoeringen en beloofde hem opnieuw dat de wet op de geheimhouding in deze wetgevende vergadering zou worden aangenomen. Esteban kon alleen maar zijn hand op zijn hart leggen uit dankbaarheid.
EL PAÍS
